श्रेणी : अन्तर्राष्ट्रिय

काठमाडौँ,१४ वैशाख । भारत र पाकिस्तानबीचको तनावले परिवारहरूलाई गहिरो शोक र बिछोडको सामना गराउन बाध्य बनाएको छ। सीमा नाकाहरू बन्द गर्ने र नागरिकहरूलाई देश छोड्नको निर्णयले दुई देशका नागरिकलाई एकअर्काबाट टाढा पार्दै, परिवारहरूलाई टुक्रा–टुक्रा बनाएको छ।

अटारी–बाघा बोर्डरमा दुई दिनदेखि ३९ वर्षीय भारतीय व्यापारी ऋषि कुमार जसरानी बाँच्नका लागि संघर्ष गर्दै छन्। उनका मनमा एउटै प्रश्न गूंजिरहेको छ— “के मेरी पत्नी र बच्चाहरू सुरक्षित फर्केर आउन पाउनेछन् ?” उनका अनुसार, बच्चाहरूलाई फर्कने अनुमति दिइने भए पनि, पाकिस्तानकी उनकी पत्नी सविता कुमारीलाई रोक्न सकिन्छ, किनकि उनीसँग पाकिस्तानी पासपोर्ट छ।

सविता कुमारी पाकिस्तानकी हिन्दू नागरिक हुन् र भारतको दीर्घकालीन भिसा बोकेकी छन्। उनी केही समयका लागि पाकिस्तान गएकी थिइन्, र अहिले उनी फिर्ता आउन नपाउँदा जसरानी गहिरो चिन्तामा छन्।

यो घटना भारत र पाकिस्तानबीचको तनावको नयाँ पाटो बनको छ, जहाँ सीमा नाकाहरू बन्द गर्दा यस्ता नूनभन्दा गहिरा मानवीय समस्याहरू उत्पन्न भएका छन्।

पहलगाम आक्रमण र तनाव थपिँदै
२२ अप्रिलमा जम्मु–कश्मीरको पहलगाममा भएको आतंकवादी आक्रमणले २६ पर्यटकको ज्यान लिएको थियो, र भारतले यसका लागि पाकिस्तानलाई दोषी ठहराएको छ। त्यसपछि भारत सरकारले पाकिस्तानसँगको अटारी सीमानामा सबै आवत–जावत बन्द गर्न निर्णय गरेको छ। यस निर्णयसँगै पाकिस्तानी नागरिकलाई भारत छोड्नको आदेश दिइएको छ।

विभाजनका घाउ फेरि ताजा
भारत–पाकिस्तानको विभाजनको ७८ वर्षपछि, यी घाउहरू फेरि ताजा भएका छन्। ३७ वर्षीय डाक्टर विक्रम उदासीका लागि यो पीडा अझै गहिरो छ। उनकी पाकिस्तानी श्रीमती र चार वर्षे छोरा सीमापार रोकिएका छन्, र उनले भने, “के चार वर्षे बच्चा आमाबिना कसरी बाँच्न सक्छ?”

समाजका यी पीडित आवाजहरू सरकार र दुनियाँसँग एउटा मात्र प्रश्न उठाउँदैछन्— “के मानवीय सम्बन्धहरूको कुनै मूल्य छ?”

संवेदनशीलता र समझदारीको आह्वान
विभाजनको घाउ न भरिने जस्तो लागिरहेको यो अवस्थामा, एक अपील छ— “सुरक्षा सतर्कता बढाउनुस्, तर जसको जीवन परिवार र नातामा गाँसिएको छ, उनीहरूको बिछोडलाई नअङ्कलन गर्नुहोस्।”